Aslında yazmayı unutuyor değilim, sadece vaktini bekliyorum.
Özlüyorum bazen kelimelerle oynaşmayı,
Sanki her kelime ile dertleşip konuşuyorum, defalarca sıkılmadan yapabiliyorum bunu.
Derken, zaman yine akıp gidiyor, saman altından su yürütürcesine,
İlla aynı şekilde devam etmekte ısrarlı zaman; sıkıntılar, stresler, koşuşturmalar vs.
Lakin şikayetçi değilim hayatımdan, şükrediyorum her defasında,
Ama biraz uykum geç geliyor, olsun! sıkıntı yok, sabahtan kesinti yapıyorum,
Rüya da görmüyorum eskisi gibi,
Anlayacağınız, zamanla bir sıkıntım yok,
İşte böyle,
Hayat bu monotonluk ile devam ederken, bir bakmışız yaz gelmiş.
Fakat bu yaz öyle bir yaz ki, diğer yazlara benzemiyor,
Bir düşünce kapladı beni, bir esintiye kapıldı hayallerim,
Yine gurbetle muhatap olacağım ya o yüzden bitmesini istemiyorum bu dönemin,
Niye mi?
Hani geçen sene gurbette iken özlediğim insanlar vardı ya, işte o sayı bir arttı.
Şimdi ne olacak bilmiyorum, ben özlemeyi de beceremem ki,
Galiba gafil avlayacak bizi bu hayat,
...
Demem o ki bu Dûn/ya kalbi olanı yorar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder