Bazen düşünüyorumda aslında hiç yormamak gerek kendini hayat karşı
Çırpınmamak gerek akıntıya karşı
Bırakmak gerek kendini zamana, boşluğa..
Belkide o zaman mutlu oluruz...
Belkide yok oluruz
Belki bulamadığımızı buluruz
Belkide hiçliğe karışırız....
Bu dünya büyük bir sır
Büyük bir imtihan
İnsan büyük bir şaheser
Büyük bir yapıt
Ne büyük bir üstünlüktür bir beyin
Ne büyük garipliktir duygular
Keşke herkes bilse sevmeyi
Keşke herkes iyi olabilse hayatta
Keşke hiç kırmasak birbirimizi
Keşke zor olmasaydı hersey okadar diyorumda o zamanda biz anlayamazdık değerini herseyin
Dünyada zoru asmadan yapılan ne varki...
Bi bakıyorsun başkasındasın sen,
Bi bakıyorsun başkası sende
Her şey cok garipken yıllar sonra belkide anlayacağız
Çözeceğiz dümeni belkide bir tebessüm hepsi
Küçük bir gülümseme....
Her şeyin o kadarda mühim olmadıgını anlayacagız belkide.....
Belki üzüleceğiz ileride....
Belki güleceğiz, belki düşüneceğiz...
Ama ben yine duygulanacagım ne cabuk gecti diye zaman
Keşke olmasaydım böyle duygusal
keşke diğerleri gibi düşüncesiz olsaydım
Kırabilseydim insanları, düşünseydim sadece kendimi
Ama o zamanda bunları yazamazdım belkide kimbilir..
Ne olursa olsun mutluyum ,
Daha mutlu olabilirdim belki de
Belkide aksine üzülürdüm, belkide iyi olan bu hayırlı olan bu...
Başka caremizmi var şükür ile yasamak....
Her ne kadar acı ceksemde ben mutluyum , ben memnunum...
(EYCİES)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder